Libanotis
Libanotis pyrenaica
Apiaceae Umbelliferae
Noms en français : Libanotis, Libanotis des montagnes.
Descripcioun :Planto raro de relarg mountagnous, bèn drecho, à óudour de pastenargo, que se recounèis à si fueio divisado en crous. La tijo èi pleno mai regado. A d'oumbello (20 à 40 rai) e oumbellulo emé bratèio. Lou fru, de 2,5 à 4,5 mm, èi pelous (fotò).
Usanço :Couneissèn pas d'usanço particuliero pèr aquelo planto. Escriéure au site se n'en sabès mai.
Port : Grando erbo
Taio : 0,2 à 1,2 m
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Libanotis
Famiho : Apiaceae
Famiho classico : Umbelliferae
Ordre : Apiales
Coulour de la flour :
Blanco
Petalo : 5
Ø (o loungour) enflourejado : 5 à 10 cm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto :
Pancaro entresigna
Aparado : Noun
Liò : Colo
- Baso mountagno
- Pelouso
- Óuriero de bos
Estànci : Mountagnard à Subaupen
Couroulougi : Éurasiatico
Ref. sc. : Libanotis pyrenaica (L.) O.Schwarz, 1949
Cese-fèr(-neglegi)
Oxytropis neglecta
Fabaceae Leguminosae
Noms en français : Oxytropis négligé, Oxytropis des Pyrénées.
Descripcioun :Aquéu cese-fèr trachis dins li tepiero roucaiouso de mountagno mounte flouris belamen l'estiéu. De coulour bluio e vióuleto, a quàsi ges de tijo (mai bèn uno longo cambo de flour). Li péu de fueio recuerbon pas la fueio qu'èi bèn verdo.
Usanço :Avèn ges d'entresigne segur sus aquelo planto. Pamens fau saupre que d'ùni cese-fèr (gènre Astragalus e Oxytropis) soun empouisounant (dounon de proublèmo néuroulougi).
Port : Erbo
Taio : 5 à 20 cm
Fueio : coumpausado
Tipe bioulougico : Emicriptoufite
Cicle bioulougico : Planto renadivo
Gènre : Oxytropis
Famiho : Fabaceae
Famiho classico : Leguminosae
Ordre : Fabales
Coulour de la flour :
Bluio
Petalo : irreguliero
Ø (o loungour) flour : 10 à 15 mm
Flourido :
Estiéu
Sòu : Ca
Autour basso e auto : 1200 à 2800 m
Aparado : Noun
Juliet à avoust
Liò : Tepiero roucaiouso
Estànci : Subaupen à Aupen
Couroulougi : Ouroufito-Sud-Éuroupenco
Ref. sc. : Oxytropis neglecta Ten., 1831